Η τελευταία από τις αμέτρητες περιπλανήσεις του στον κόσμο των αισθήσεων, τον οδήγησε σ΄ ένα σκοτεινό υγρό δωμάτιο. Εκεί ανακάλυψε το ξόανο της ηδονής που κρατά για ένα μόνο λεπτό.
Η εφήμερη ομορφιά του ξόανου ήταν τόσο λαμπερή που κατάφερε να νικήσει τη λήθη για πάντα.
Η υποσχόμενη στιγμιαία ηδονή ήταν τόσο επιθυμητή που έμοιαζε διαρκής.
Έτσι, μαγεμένος απ΄ τη αιώνια εφήμερη ομορφιά και ερωτευμένος με την διάρκεια του ενός λεπτού, έβαλε τέλος στις περιπλανήσεις και αφιερώθηκε στον νέο του έρωτα.
Και πρώτα απ΄ όλα, θυσίασε το χρόνο.
Αφιέρωσε εκατοντάδες ώρες σπονδών, στο ξόανο της ηδονής που κρατά για ένα μόνο λεπτό. Το ξόανο δέχτηκε τη προσφορά του, αλλά δεν ικανοποιήθηκε. Ζήτησε, και τελικά πήρε, όλο του το χρόνο, όλες του τις μέρες.
Ευχαριστημένο έδειχνε να είναι το ξόανο, μα δεν του έδωσε το ποθούμενο αντίδωρο.
Και εκείνος, ακόμα προθυμότερος ,θυσίασε χρήματα και κοσμήματα.
Έδωσε όσα είχε και το ξόανο τα δέχτηκε με απληστία. Και απαίτησε κι΄ άλλα. Απαίτησε και πήρε και εκείνα που δε του ανήκαν.
Μα ακόμα και όταν του έδωσε όλα τα κοσμήματα του κόσμου, δε τον πήρε στην αγκαλιά του. Δε του πρόσφερε την ηδονή που κρατά για ένα λεπτό.
Και, ήρθε η σειρά της λήθης.
Θέλησε το ξόανο να γίνει η μοναδική αλήθεια απαιτώντας την απόλυτη λήθη για οτιδήποτε άλλο. Κι΄ αυτός, ξέχασε αγάπες και φιλίες για χάρη του, μα το ξόανο δεν ικανοποιήθηκε. Μόνο ζήτησε την τέλεια λήθη, εκείνη που μοιάζει με θάνατο. Και εκείνος του πρόσφερε και αυτή τη θυσία
Αλλά ούτε και αυτό ήταν αρκετό. Το ξόανο ζήτησε ακόμα περισσότερα.
Και δίχως να το καταλάβει ήρθε η ώρα για την επόμενη σπονδή. Την τέλεια υποταγή.
Από καιρό είχε σκύψει άβουλα μπροστά στο ξόανο κι είχε γίνει υποτακτικός του πόθου για την ηδονή που κρατά ένα μόνο λεπτό. Και έγινε άβουλος δούλος μιας χίμαιρας.
Μα το ξόανο ζήτησε κι΄ άλλα.
Και έτσι,… έφτασε στη προδοσία.
Άβουλος καθώς ήταν, πρόδωσε τις αγάπες και τους φίλους που είχε ξεχάσει από καιρό. Και το ξόανο έμοιαζε ικανοποιημένο με αυτή τη θυσία.
Και ο κύκλος του αιτίου- αιτιατού, έκλεισε με μια αναπόφευκτη θυσία. Μια θυσία αποτέλεσμα όλων των προηγούμενων. Τώρα πια, είχε αποκτήσει την εντροπία που κρατά για μια ολόκληρη ζωή.
Και την προσέφερε.
Και το ξόανο της ηδονής που κρατά για ένα μόνο λεπτό, εξαργύρωσε το νόμισμα της εντροπίας που διαρκεί μια ολόκληρη ζωή, χαρίζοντάς του το ένα μόνο λεπτό που είχε κερδίσει - ή μήπως είχε χάσει; - για πάντα.
Και τώρα,… έχει μια ολόκληρη ζωή για να θυμάται λίγες μόνο στιγμές. Μια ολόκληρη ζωή για να τις ξεπληρώσει.
……Πιό απλά η εντροπία θεωρείται ότι εκφράζει το μέτρο της αταξίας ενός συστήματος. Για παράδειγμα τα σωματίδια που συγκροτούν ένα μήλο ή μια σιδερένια αλυσίδα, βρίσκονται σε μια διάταξη στο χώρο λίγο πολύ κανονική. Όταν όμως αρχίζει να σαπίζει το το μήλο ή να σκουριάζει η αλυσίδα, η διάταξη αυτή των σωματιδίων βαθμιαία αρχίζει να αποδιοργανώνεται και έτσι η εντροπία του συστήματος έκαστου των αντικειμένων ν΄ αυξάνει εσαεί.
(από την "είσοδο κινδύνου", εκδόσεις διμελή)
